Badania magnetyczno-proszkowe należą do grupy badań nieniszczących pozwalających na wykrywanie nieciągłości powierzchniowych (otwartych), a także stosunkowo dużych położonych blisko powierzchni (do ok. 3 mm głębokości) nieciągłości podpowierzchniowych, takich jak

- pęknięcia,

- przyklejenia,

- zawalcowania,

- porowatość.

Badania magnetyczno –proszkowe polegają na wzbudzaniu w kontrolowanym obiekcie pola magnetycznego i poszukiwaniu tzw. lokalnych, magnetycznych pól rozproszenia. W ten sposób uzyskuje się kontrastowe (czarno-białe lub fluorescencyjne) zobrazowanie nieciągłości na powierzchni badanej.

Metoda ta ma zastosowanie względem obiektów wykonanych z materiałów ferromagnetycznych. W przeciwieństwie do metody penetracyjnej badania magnetyczno-proszkowe mogą być wykonywane na obiektach posiadających powłokę malarską, jednak nieprzekraczającą 40 μm, np. konstrukcje z podkładem antykorozyjnym.

Próbka egzaminacyjna. Połączenie spawane – doczołowe.

Nanoszenie proszku magnetycznego MR 76 S (MR Chemie) na biały podkład magnetyczny MR 72 (MR Chemie). Ocena spoiny i strefy wpływu ciepła (SWC).

 

Zestaw stosowanych preparatów firmy MR Chemie GmbH.